Op deze onmogelijke wijze
Ik weet dat ik mezelf moet schrappen
om plaats te maken voor de poëzie,
maar telkens als het spiegelvlak verandert
in dit scherm zit elders een kopie
van mij, vervuld van jaloezie en haat,
mij even vruchteloos te imiteren.
De zuivere lyriek is altijd plagiaat,
alleen in eigen leven kan men leren
het woord te scheiden van het vlees
op zo’n manier dat het kan overleven,
niet als een wonde en niet als wat geneest,
maar als een hand geopend naar de hemel,
in beving en in vrees.
Charles Ducal, in Het Liegend Konijn 2007-1 (Van Halewyck/Meulenhoff, 2007), 129
