dinsdag 10 juli 2012

schrikkel 185

Je veux dédier ce poème
A toutes les femmes qu'on aime
Pendant quelques instants secrets
A celles qu'on connait à peine
Qu'un destin différent entraîne
Et qu'on ne retrouve jamais
A celle qu'on voit apparaître
Une seconde à sa fenêtre
Et qui, preste, s'évanouit
Mais dont la svelte silhouette
Est si gracieuse et fluette
Qu'on en demeure épanoui
(…)

tekst: Antoine Pol
muziek : Georges Brassens
 
Ik draag dit gedicht op ter ere
van alle vrouwen die wij begeren
een onbewaakt ogenblik lang,
gestolen in ‘t licht van de dood –
we kenden haar ternauwernood
en zien haar nooit meer weer.
Van al die vrouwen die heel even
aan ons raam voorbij komen zweven
en al vlug gehaast zijn verdwenen
maar wier ranke silhouet en benen
zo gracieus en vloeiend beklijven
dat je moet verbluft achterblijven.
(…)