dinsdag 11 september 2012

schrikkel 247b

Nu ik een paar van die bejaardentehuizen van binnen heb gezien, kan ik al een terugkerend mankement vaststellen: ze hebben – tot nu toe – allemaal een te geringe liftcapaciteit. Wat gebeurt er? Voor zover die oudjes al niet uit zichzelf op regelmaat gesteld zijn, wordt deze hun opgelegd – om niet te zeggen ingepeperd of verplicht. Op ontiegelijke uren moeten ze opstaan, zich wassen, eten, gaan slapen. En dat moeten ze allemaal tegelijk. Ik begrijp dat dit om organisatorische redenen niet anders kan, maar het heeft inconveniënten. Bijvoorbeeld dat ze dan ook allemaal tegelijk van hun kamers op de verdiepingen naar de eetzaal komen, of omgekeerd naar hun kamers terugkeren. Want om zes uur gaat de cafetaria onherroepelijk dicht en dan, wat wil je, wil iedereen op tijd terug op zijn kamer zijn om de dagelijkse aflevering van ‘Thuis’ niet te missen. Met filevorming aan de twee liften tot gevolg – liften die sowieso al erg klein uitvallen want het rollend materieel is hier niet uit de lucht… Dat leidt tot onbegrip, irritatie, soms ook al eens een onheus woord. Want wie er op 2 uit moet, kan beter achteraan in de lift plaatsnemen zodat de bewoners van 1 er het eerst uit kunnen. Dat soort situaties. Moeilijk. Met vier liften zou het probleem al voor de helft zijn opgelost.