29 april 2014
dag 1.3
In Brussel-Zuid heb ik 25 minuten. Tijd voor een koffie. Ik
kijk naar de honderden mensen die zich naar de juiste aansluiting of naar de
uitgang spoeden. Ze doen dat met hun eigen ritme en binnen hun eigen structuur.
Zichtbaar gedachteloos. Automatisch. Ik sta daar nu al buiten. Ik zie het van
buitenaf en besef dat ik op een doordeweekse dag net zo loop. Ik heb een rare
fiets bij, met een vlinderstuur en vier tassen. En ik draag vrijetijdskledij.
Het is duidelijk: ik ga op reis en hoor niet bij hen. Ik zoek naar een spoor
van belangstelling in hun ogen, maar zie vooral lege blikken.
Op de trein naar Luxemburg ziet het er lang naar uit dat ik
alleen zal zitten, samen met mijn fiets in de fietswagon, maar op het
allerlaatste ogenblik komt een klasje bakvissen me gezelschap houden: zes jonge
meisjes en twee begeleiders: een vrouw van rond de zestig en een van ik schat
veertig. Ze gaan apart zitten. De meisjes zijn aanvankelijk stil, maar de sfeer
wordt losser. Ze hebben het over Facebook, foto’s, muziek, jongens. Ze beginnen
elke zin in het Nederlands, maar zodra ze niet meteen op het juiste woord
komen, gaan ze verder in het Frans. De twee leerkrachten trekken zich van de
linguïstische anarchie van hun pupillen niets aan. Ze zijn duidelijk blij dat
ze niet om andere redenen hoeven in te grijpen, ze laten de meisjes maar
begaan. Dat Frans zien ze op deze schooluitstap wel even door de vingers.
Opeens begrijp ik dat ze misschien altijd voorzichtig zijn met kritiek, uit
schrik dat de schonen hun hun ouderdom zullen aanwrijven. Hoe dan ook is zowat
alles aan het uiterlijk van de meisjes met seks beladen. En dan besef ik dat ik
met mijn leeftijd ergens tussen die twee leraressen in zit, dat die meisjes,
hoewel ze me geen blik waardig gunnen, me dus zien als een gekke oudere man die
– stel je voor! – een reis met zijn fiets gaat maken.
Bij het binnenrijden van Namur zie ik een bord ‘MAISON ANDRE
GENOT’. Door de kapitalen is het accent op de e van André weggevallen en ik
lees eerst: ‘ander genot’. Ik zoek een ander genot, het plezier te leven maar
dan op een andere manier beleefd.
De meisjes stappen uit. Vier nieuwe reizigers stappen op.
Het zijn weerom allemaal vrouwen. Ik leef in een wereld van vrouwen.
