maandag 23 mei 2016

vierenvijftig 181


15 mei 2016

zondag

Zestigduizend mensen hebben gisteren in Brussel deelgenomen aan de Belgian Pride, een jaarlijkse optocht die als bedoeling heeft het recht van elkeen om zijn of haar of zijn/haar of weet ik veel welke seksuele identiteit ten volle te beleven en echt waar, ik sta daar, op voorwaarde dat het geen frivool-exhibitionistisch straatcarnaval wordt, volledig achter. Iedereen moet ten volle kunnen zijn wat ie echt – euh… – is, zolang dat niet ten koste is van iemand anders. Dus, ik kan daar alleen maar blij om zijn. En dat op de dag van het Eurosongfestival! Toch stemt het me ietwat bitter, dat getal. Zestigduizend. Dat zijn er dubbel zoveel als een maand of twee geleden konden worden gemobiliseerd door Hart Boven Hard, en daar ging het nochtans om een duurder te bevechten inzet. En dan heb ik het nog niet over de schamele twee- of drieduizend die het een paar weken geleden de moeite vonden om te gaan betogen tegen de aankoop van oorlogstuig. Het zal wel een teken van de tijd zijn: de eigen identiteit krijgt, minstens kwantitatief blijkbaar, voorrang op het algemeen belang, ook van de toekomstige generaties. Eigen (seksuele) identiteit eerst. ¶