zaterdag 23 juli 2016

de zomer van 2016 – 35


22 juli

Een paar dagen geleden passeerde ik in de Sint-Lutgardiswijk op Sint-Kruis waar ik een jaar in de kleuterschool zat die toen nog niet, zoals nu, ‘Zonnetuin’ heette, en waar ik een deel van mijn jeugd dikwijls kwam of doorheen reed met mijn fiets. Zo mocht ik graag cyclocrossen in het aanpalende Paalbos, dat uitgaf op de Populierendreef, waar het huis stond dat ik mijn ouderlijk huis dien te noemen omdat ik er woonde van mijn vierde tot mijn achttiende levensjaar. Sint-Lutgardis is een tuinwijk met allemaal eendere, twee aan twee gebouwde sociale woningen, voor en opzij en achteraan royaal voorzien van een tuin. Er is heel veel groen, en weinig verkeer. In die tijd groeiden er veel kinderen van mijn leeftijd op. ’s Zomers waren ze voortdurend aan het ravotten en shotten op straat. Hun ouders zijn ondertussen oud geworden en de huizen worden nu een voor een ingenomen door nieuwe jonge gezinnen. Er wordt ook druk gerenoveerd en geïsoleerd. Ik reed er dus door met mijn fiets, vond achter elke hoek wel een herinnering. Maar zoals er geen vlinders meer zijn, zijn er ook geen kinders meer. Toch niet op straat. Er was er niet eentje op straat te zien, en dat hartje zomer. De wijk leek wel uitgestorven. Waar zijn de kinderen?

De Beeweg voor de kaalslag. © Google Street View
De Sint-Lutgardiswijk bestaat uit straten die luisteren naar de namen Ter Lo, Ter Heide, Beeweg… Het zijn allemaal dreven, met om de zoveel meter een Japanse kerselaar. Enfin, het wáren allemaal dreven want in de Beeweg zal, zo zag ik nu voor het eerst, het voorjaar niet meer uitbundig fuchsiaroze zijn: alle kerselaren zijn er weg. Ik had er van gehoord, dat de bewoners een actie voerden omdat ze te veel last hadden van de bomen: voor de zomer van de uitvallende bloesems en erna van de afvallende bladeren. Een tegenactie mocht niet baten: het stadsbestuur heeft de wens van de bewoners van de Beeweg ingewilligd. Het resultaat is desolaat. Waar nu, dezer hete dagen, de nog overeind gebleven bomen van Ter Lo hun deugddoende schaduwen afwerpen, biedt de kaalgeslagen en onherbergzame Beeweg een troosteloze aanblik… ¶