dinsdag 18 oktober 2016

de herfst van 2016 – 13



Raoul Hedebouw van de PVDA meldt op Facebook dat de premier het halfrond verlaat om in een televisiestudio zijn verhaal te doen, nog voor de laatste sprekers van de oppositie hun commentaar hebben gegeven op de beleidsverklaring.

Hedebouw: ‘On-ge-loof-e-lijk! Sinds 10u zitten we in het parlement voor het debat over de de regeringsverklaring. Alle partijen komen één na één aan bod. Maar om 19u, nog voor de PVDA en andere partijen aan bod zijn gekomen, eist de Premier plots het woord en begint hij aan zijn antwoord. Hij heeft nog niet eens gehoord wat wij te zeggen hebben, en toch begint hij al aan zijn antwoord? Dat is gewoon ongezien in dit parlement... Du jamais vu! Dat de premier verschillende partijen het woord ontneemt, dat alles om tijdens het 19u-journaal enkele seconden live in beeld te kunnen komen. Is dat democratie? Heeft de Premier niet eens het respect om te luisteren naar wat de kiezers van de PVDA te zeggen hebben? Daardoor zou de PVDA pas mogen tussenkomen om 22u, of later. Lang nadat de Premier geantwoord heeft. En dat alles met medewerkring van de parlementsvoorzitter, die de rechten van alle parlementsleden zou moeten verdedigen. Daarom hebben wij, samen met een aantal andere partijen, het parlement verlaten. Als een sterk signaal tegen deze schijnvertoning.’

Exposure gaat boven democratisch fatsoen. De premier – en de parlementsvoorzitter, die het toelaat – doen wat ze denken: ‘Ach, dat parlement brengt toch geen zoden aan de dijk. Het is niet méér dan een stemmachine, een ritueel om onze beslissingen met wat decorum te omhangen en een schijn van legitimiteit te bezorgen, we trekken ons daar gewoon niets van aan, we zorgen dat we ons in primetime aan de natie vertonen. Dát blijft tenminste wel hangen bij de mensen, dit incidentje met die gekke cryptocommunistische kwiet uit Luik, daar krijgen de mensen toch geen weet van. En overigens heeft het hier al lang genoeg geduurd, we zijn al van tien uur vanmorgen bezig.’

Cynischer kan moeilijk. Uiteraard heeft een premier zich te onderwerpen aan de schijnvertoning. Hij speelt daarin een rolletje. Iedereen krijgt de gelegenheid een speechke te doen, er wordt wat over en weer gejouwd, madame Onkelinx speelt haar hysterische zelf en die omgehooggevallen Calvo poneert wat obligate ambetantigheden, maar uiteindelijk overstemt de meerderheid de oppositie en dat hebben we dan weer gehad.

Maar soms heb je van die lange dagen. Je krijgt op je kop, je moet jezelf verdedigen. Ook al is het een buitenkans om te tonen dat je de macht stevig in handen hebt en dat je het land vastberaden door zwaar weer loodst. Alsof jij daar überhaupt iets aan te zeggen hebt. Maar het kan toch erg vermoeiend zijn. En dan wil je opeens wég, tot buiten de coulissen van dit theater. Dan vergéét je opeens dat je daarin dat cynische rolletje zat te spelen, waarbij je voortdurend elke gelaatsplooi onder controle had omdat er altijd wel een camera op zit. Dan sta je op en zeg je wat je al de hele tijd denkt: ‘Rot op met deze schijnvertoning. Trekt uwen plan / Tirez votre plan.En je bent weg. Dubbelop cynisch, cynisch in het kwadraat. Dan vallen even alle maskers.

Zoals ten andere een paar dagen geleden nog een ander masker viel, toen Peter De Roovere, fractieleider van de N-VA in de Kamer, zijn wens uitdrukte om het cordon sanitaire te doorbreken. 'Als het over racisme gaat, dan praten we niet met het Blok. Maar mochten we ze nodig hebben om eenzijdig de onafhankelijkheid uit te roepen, ja, dan lusten we hun bijstand wel.' Van cynisme gesproken.

Het politieke klimaat geraakt verhit, de zelfbeheersingsmechanismen weigeren steeds vaker dienst, het schijn van fatsoen slaagt er steeds moeilijker in om de essentie van pure haat en minachting te verbergen. Als daar maar geen vodden van komen. Of neen: als daar maar vodden van komen!