63 – Touché.
Opnieuw, net als vorige week, beluisterd tijdens mijn wandeling op de Vesten,
de stad rond. Maarten Boudry, zelfverklaarde hyperrationalist, zegt dat er geen
‘zin van het leven’ is. Ik geloof hem: het toeval is te machtig, de mens is te
dwaas, de kosmos te onverschillig – wat zou ‘de zin van het leven’ kunnen zijn.
En in de stap vérder die Boudry nog zet, volg ik hem ook: dat er geen zin is,
is bevrijdend. De zin van het leven bestaat hierin, dat wij, bij gebrek aan
zin, er zelf een moeten zoeken. En Boudry geeft voorbeelden van waarin of hoe wij
zin kunnen vinden: kinderen krijgen, kunst maken, van de wereld een betere
plaats maken, mensen helpen, boeken schrijven… Ik zal mij dan maar eens aan de
lectuur van zijn Illusies voor
gevorderden moeten begeven, het staat hier al twee jaar te wachten. Maar
eerst Koen Peeters: De bloemen en De mensengenezer. Alles op zijn tijd.
