Beste Pascal,
Er zijn 'manieren om te ontsnappen aan het hectische', denk ik. Ik denk dat jij dat ook weet. Dat is niet altijd eenvoudig. Ik weet waarover zij spreken, zij die erover spreken. Maar soit. Ik ga niet over mezelf spreken, maar over je foto's en de flarden van teksten die je citeerde bij het 'Debat over Luiheid en Traagheid'. Ik herinner mij de foto's van je wandelingen met je hond in de bossen in en rond Brugge. Het is nog steeds te zien aan de meeste van je foto's die je op je blog plaatst. Je toont meestal stiltebeelden, met nauwelijks menselijke aanwezigheid. En als je foto's toont met mensen, dan toon je ze als ze ingetogen zijn en traag. Of op hun zachtst – 'zachtst' : een woord met 5 medeklinkers na elkaar, een woord vol 'harde' letters voor zo'n zacht woord. 'Lissewege 1' – meer bomen dan kerk, wat een goeie eigenzinnige keuze is – en 'Lissewege 3' doen mij denken aan 'romantische postkaartjes'. Het zijn foto's van 'het langzame leven'. Ik vraag mij af of deze foto's meer indruk op de mensen maken... 'Wijs is hij die het leven eentonig maakt', zegt iemand in het debat. Maar ook: 'Op die manier kan de kleinste afwijking tot een wonder uitgroeien'. 'Lissewege 4' voldoet het meest aan de laatst geciteerde quote. Het heeft een chaotische inhoud maar is door de opeenstapeling van geometrische figuren betekenisvol, want 'in zijn onrust een evenwichtig beeld'. 'Trage mensen zijn niet beter'?!
Liefdevolle groeten
Luc
