zaterdag 25 februari 2012

schrikkel 050


Zo’n naakte peer, dat is toch maar niets.
Daarom heb ik uit eigener beweging en met eenvoudige middelen een luster gemaakt. Benodigdheid, benevens een strook aluminiumfolie (‘zilverpapier’): het kartonnen omhulsel, doos genaamd, van een vijfliterwijnzak. U kent het verpakkingstype vast wel: zo’n doos met een luikje dat je eerst moet indrukken om er vervolgens het kraantje van de wijnzak doorheen te wurmen – waardoor je, naar behoefte, je glas kunt bijtappen zonder je al te veel zorgen te moeten maken over het dalende wijnpeil in de plastic zak want die blijft door de doos aan het oog onttrokken. Nu, dalen doet dat peil toch, maar dan alleszins traag genoeg om het systeem te kunnen roemen omwille van zijn Voornaamste Voordeel: je moet niet om de haverklap naar de glasbak.

Maar ik dwaal af. Ik ging het niet over wijn en wijnconsumptie hebben, maar over licht. Hoe bouw je zo’n fraaie luster? Ik leg het even uit zodat u meteen aan de slag kunt mocht u ook een peertje in te kleden hebben en bovendien ook al eens graag een glazeke wijn nuttigen.
Als die wijnzak dan toch eens leeg is geraakt en tot de laatste druppel uitgewrongen, bewaar je de doos. Je beschouwt het kleine oppervlak dat zich het dichtst bij het tapluikje bevindt als de onderkant en zet de vier kleppen die samen de bovenkant vormen open. Dan maak je drie extra kleppen door uit alle wanden behalve deze waarin zich het luikje bevindt, zo dicht mogelijk tegen de ribben van de doos aan, de drie zijden van een rechthoek uit te snijden. De vierde zijde, het dichtst tegen het oppervlak dat we de onderkant hebben genoemd, plooi je over – zo kun je die extra kleppen in geopende stand zetten. Bekleed nu kleppen en ribben van de aldus uitgeplooide doos met aluminiumfolie. Dat moet je niet al te zorgvuldig doen: de frommelstructuur verleent je knutselstuk een unieke textuur. Draai nu de doos om, zodanig dat de onderkant bovenkant wordt. Houd de zijde met het luikje ook naar boven gericht. Prop nu de peer door het luikje: de bedoeling is dat de lamp zich in de doos bevindt waardoor zijn licht zich ten allen kante tegen de inmiddels met zilverpapier beklede binnenkanten kan spiegelen. Door de schuine stand rust de doos op de bovenkant van de lampfitting, die zelf door middel van de elektriciteit toevoerende draad aan het plafond is bevestigd. Aan de buitenzijde van doos en kleppen zorgt de folie voor verfraaiing, aan de binnenkant voor weerkaatsing en dus voor bundeling en verheviging van het licht. De kleppen beletten uitwaaiering van het licht en dus onderbenutting deszelven. Bovendien kun je, door eenvoudig de doos, pardon, luster inmiddels, te draaien, te richten zeg maar, de lichtbundel op de gewenste plek focussen. Deze luster is met andere woorden ideaal voor lezers die houden van een stemmige gedeeltelijke belichting van de ruimte waarin zij vertoeven.

Mijn wijnzakdoosluster kent bijval. T. was alvast niet alleen maar verbaasd. Niet dat ze nu meteen een bestelling overweegt, maar zij kon toch niet anders dan toegeven dat mijn creatie stijlvol, nuttig, fraai én efficiënt is.

Voel u vrij zelf uw eigen wijnzakdoosluster te bouwen. Er rust geen patent op. Proost!