maandag 11 juni 2012

campagne 2

Ik maak op mijn facebookpagina, blog en uitgaande e-mails met een van het internet geplukt logo kenbaar dat ik gemeenteraadskandidaat ben voor Groen. De aanmoedigingen achter de talrijke ‘vind ik leuk’’s op facebook die meteen volgen, vind ik… leuk. Maar echt substantieel is dat niet. Met mijn aangepaste e-mail-ondertekeningssjabloon oogst ik interessantere reacties. Van een partijgenote uit een ander kiesdistrict, die vertelt hoe bij haar thuis de pin’s en de kaartjes tot ver na de (vorige) verkiezingen bleven rondslingeren. Maar ook van kameraad LDW, Kongo- en Palestina-specialist, die mij een link doorstuurt naar een slecht maar toch interessant artikel van DeWereldMorgen over een uit zijn context gerukte mening van Meyrem Almaci over het ecologisch beleid van Israël: ja, ze hebben veel bossen bijgecreëerd, dat is waar, maar kritische, en alerte, stemmen voeren aan dat al die bossen nu staan op plekken waar vroeger Palestijnse dorpen gedijden – enfin, u moet het maar eens nalezen. Het is een les in adequaat citeren, voorzichtig meningen formuleren en zorgvuldig documenteren.

Moraal van het verhaal: je maakt je kenbaar als kandidaat en meteen word je erop gewezen dat je kunt geconfronteerd worden met meningen, ook over zaken waar je niet echt veel van afweet. Boeiend! We zullen veel bijleren, de volgende weken en maanden. Zaak is van het met open vizier tegemoet te treden.