De campagneleider was euforisch, hij had er een paar duizend
Franse francs – ja die waren dan al weer vele jaren opnieuw ingevoerd – voor over.
De oude man incasseerde ze met graagte, stel je voor, hij vroeg om het bedrag
over te schrijven op zijn numéro de
compte bancaire! Hij moest een van de laatsten zijn!
Ze hadden al een paar beelden kunnen opsnorren uit het jongere
leven van de presidentskandidaat, beelden waar het enthousiasme en de
gedrevenheid die nu zijn geloofwaardigheid moesten onderstrepen van spatten,
maar een beeld dat zo ver in de tijd terugging had niemand teruggevonden. Oui, c’est bien moi, had de kandidaat gezegd. En dan,
verwonderd: Mais qui a pris cette photo?
Het was inderdaad een helse karwei geweest om in de oeverloze
digitale beeldenzeeën die zich sinds de verspreiding van de digitale fotografie
over het internet hadden verbreid als tsunami’s, als een fataal stijgende
zeespiegel, als een algemene zondvloed – om daarin uitgerekend dit fotootje aan
te treffen. Op de ‘blog’ – c’est quoi ça,
‘un blog’? – van een cybernaut die, hoewel hij zijn teksten in het inmiddels
bijna volledig verdwenen Nederlands stelde, in zijn naam een computertaal én een
Franse filosoof uit een nog veel verder verleden had samengebracht, de befaamde
Blaise Pascal die ooit – tu te rappelles
ton bac? – had gezegd dat de
uitgestrektheid van de oneindige ruimten hem de daver op het lijf joeg… Of
zoiets. Op die blog dus, wat dat dan ook moge geweest zijn, hadden ze dat
fotootje gevonden en, om alle gedonder in verband met copyrights en dergelijke te
vermijden, hadden ze ook nog eens de fotograaf gelokaliseerd, die nog in leven bleek
te zijn ook – en die had er geen graten in gezien dat het beeld werd gebruikt
voor de campagne. ’t Was een mirakel, eigenlijk, dat de foto nog bestond want de
harde schijf waarop ze hem hadden aangetroffen, was, blijkbaar, een van de
zeldzame die niet door dat universele virus van 2031 voorgoed onleesbaar was
gemaakt.
De campagneleider sprong een gat in de lucht toen de foto
hem onder ogen kwam! Regarde le petit Jean-Marie
jr.! Zo klein nog en hij staat daar al met de tricolore te zwaaien! Dát wordt
het beeld van standvastigheid en vooruitziend patriottisme dat we willen
uitdragen! Marine sera contente!
