dinsdag 21 augustus 2012

schrikkel 223a

T. vroeg me deze foto van haar ouders te fotograferen. Zij wil met de digitale versie een uitnodiging maken, ik denk voor het feest naar aanleiding van de zestigste huwelijksverjaardag van deze mensen. Ik maak de foto en krijg op die manier een inkijk in levens waarmee ik niets te maken heb. Ik ken de ouders van T. niet, ik weet niet wie zij nu zijn en toen waren, ik heb geen flauw idee van wat er in al die decennia in hun levens is gebeurd. Ik zie een nog jong koppel, zittend op twee strandstoelen, onbezorgd. Een jaren vijftig-beeld. Alles is nog mogelijk, de wereld kleurt nog zwart-wit. Ik voel een zekere schroom – maar toch ook een vreugde omdat iets van die onbezorgdheid, van dat hoopvolle, ooit door een andere fotograaf vastgelegd, mij nu bereikt en raakt.