vrijdag 19 juli 2013

los ingeslagen 103


23 mei 2013

Hallucinant, het interview in De Standaard van 18 mei met Jan Peumans, N-VA-coryfee en voorzitter van het Vlaams Parlement. Hij doet schamper over linkse mensen die tégen het nationalisme zijn. Stel je voor! Dat is bijvoorbeeld in Catalonië niet zo! Daar heb je ook linkse nationalisten! Peumans geeft toe dat hij als politicus ter linkerzijde begonnen is, ‘maar dat is veertig jaar geleden’. Alsof een solidaire instelling een kinderziekte is. Overigens is de N-VA volgens Peumans helemaal niet zo onsolidair als sommigen beweren. Kan best zijn, maar wat wijst de praktijk van intussen een halfjaar gemeentepolitiek uit? En wat met Peumans’ volgende bewering? De partij onderschrijft weliswaar het neoliberalisme maar dat doet ze alleen maar om haar nationalistische doelstellingen te kunnen doordrijven: ‘Dat sociaal-economische programma staat voor een stuk ten dienste van ons nationalistische project.’

Peumans zegt hier dus, met zoveel woorden, dat zijn neoliberalisme instrumenteel is ten aanzien van het hogere doel van het nationalisme, lees: de splitsing van het land en het uitroepen van de onafhankelijke republiek Vlaanderen. Waaruit idealiter – zo denk ik er dan bij – alle niet-Vlaamse of niet-flamingante elementen zullen zijn weggezuiverd: de Belgische elementen bijvoorbeeld, en zeker de belgicistische en, in de optiek van Peumans, ook de linkse. (En laat ons vooral de ‘culturele elite’ niet vergeten want die is per definitie links.)

Oké, men heeft het recht zoiets te willen en men mag voor mijn part een unverfroren collectief egoïsme huldigen. Dat is allemaal mogelijk in een democratie en er zijn nog dictators aan de macht gekomen met 33 procent. Maar Peumans moet niet zo inhakken op de linkse mensen die zich niet achter zijn nationalisme willen scharen. De motivering die zij hiervoor hebben is beslist oorbaar en verdedigbaar en kan door wat in dit interview te lezen staat alleen maar worden gesterkt: een nationalisme dat de eigen rijkdom en superioriteit moet vrijwaren, zoals het Vlaams-nationalisme, is een vorm van egoïsme en gaat – wat Peumans er ook over moge beweren – als onsolidaire attitude in tegen de corebusiness van het gauchisme.