Zeer aanbevelenswaardige lectuur, dezer dagen: het dagboek Tot het bittere einde van Victor
Klemperer. Met in deel I (1933-1941) onder meer deze passages:
275: ‘Het eeuwige alarm, de eeuwige frasen, het eeuwige vlag
uithangen, nu eens als teken van triomf, dan weer van rouw – alles maakt
apathisch. En iedereen voelt zich overgeleverd, en iedereen weet dat hij wordt
belogen, en iedereen krijgt voorgeschreven wat hij moet voelen.’ (2 juni 1937)
304: ‘Je denkt telkens weer: Nu heeft het spektakel zijn
hoogtepunt bereikt, en dan blijkt er nog een hoger hoogtepunt te zijn.’ (5
april 1938)
