maandag 30 november 2015

facebookbericht 851



Het is jammer genoeg niet omdat het elders slechter is dat het hier goed zou zijn, Pierre. Er zijn in Brussel en Charleroi ook zones waar de politie niet meer heerst, in Kortrijk zijn gisteren nog maar een paar kinderen ruw aangepakt (gelukkig niet beschoten, maar dat komt vast en zeker nog) omdat ze, niet over de vereiste raciale kenmerken beschikkend, aan een fiets stonden te morrelen, en wat de keizer van Mortsel betreft, die wacht op dit ogenblik zijn moment af om de recente gebeurtenissen te kapitaliseren. Gedistingeerd is hij zeker, toch in vestimentair opzicht, dat valt niet te ontkennen. Maar ruw is hij ook. Dat bleek nog maar eens vorige week, voor en tijdens en na de interpellatie van Peter Mertens in de Antwerpse gemeenteraad over de Saoedi-investering in de haven. Je moet het filmpje maar eens bekijken.

vierenvijftig 50


© Bright Side


23 november 2015

maandag

Brussel zou al een paar dagen een spookstad zijn. Wij worden meegenomen in een zeer kwalijke fictie. Het theater van de angst. Rechts heeft ons vast in een houdgreep. Ze kunnen niet verliezen met de angstpsychose die ze nu vakkundig creëren en in stand houden. (En dat kunnen ze want ze hebben met Binnenlandse Zaken en Defensie zowel politie als leger tot hun beschikking.) Altijd prijs. Ofwel er gebeurt niets en dan kunnen de bewindslieden zeggen dat zij daarvoor hebben gezorgd. Ofwel er gebeurt wél iets en dan kunnen ze zeggen dat ze gelijk hebben gehad ervoor te waarschuwen. De angstsceptici staan buitenspel. Ze kunnen niet zeggen dat die hele psychose een manipulatie is waar het rechtse beleid garen bij spint. Want je kunt nooit uitsluiten dat er iets gebeurt. ‘Kijk maar naar Parijs’ is een dooddoener. Daarmee sla je elke discussie plat. Je kunt daar nog wat proberen tegen in te brengen door te stellen dat wij, het Westen, zelf verantwoordelijk zijn voor wat ons nu overkomt, en dat er in het Midden-Oosten en Afrika al jaren lang elke dag gruwelijke aanslagen worden gepleegd waar bij ons geen haan naar kraait, maar dan word je meteen weggezet als naïeveling. Toch blijft die ademnood: de houdgreep wordt een wurggreep. Ik vertrouw het niet. ¶