‘Ieder voor
zichzelf is negenennegentig procent van het mannelijk en vrouwelijk personeel
ongetwijfeld in meer of minder hoge mate antinazistisch, joodvriendelijk,
niet-oorlogsgezind en moe van de tirannie... maar de angst voor dat ene procent
regeringsgetrouwen, voor de gevangenis, de bijl en de kogel bindt hen.’
Dat schrijft Victor
Klemperer in zijn dagboek op 2 april 1944 (Tot
het bittere einde II, 329), wanneer hij in Dresden verplicht tewerkgesteld
is in een voornamelijk door niet-joden gerunde papierfabriek. We are the 99%!
