wolkenfragmenten
uit Jan Wolkers, Een roos van vlees
2062
In de openstaande ramen weerspiegelen de wolken en
drijven blauwe vlakken in het groene landschap. (12)
2063
Hij legt zijn andere hand over de vogel heen en staart in
de verte waar de sneeuw onmerkbaar overgaat in de grijze wolkenbank die
op de horizon staat. (17)
2064
Dan glijdt zijn blik over het voorhoofd van zijn vader naar
diens uitstaande witte haren, die tegen het raam, waarachter de lucht
dichttrekt met grijze wolken, afsteken als een damp. (56)
2065
In de verte hangen de wolken al zo laag dat de
televisieantennes er als harken in verward schijnen te zitten. (62)
2066
Je kan aan de kinderstemmen horen dat de wolken laag
hangen. (73)
2067
De gele wolken hangen laag als een natte deken. (95)
2068
Het is of de wolken in de verte langzaam over de huizen
heen naar beneden zakken. (95)
2069
Door een breuk in het wolkendek valt licht van de
ondergaande zon op de boomkruinen, die glinsteren alsof de takken in
zilverpapier verpakt zijn. (110)
2070
Het zonlicht is verdwenen, de spleet is dichtgedrukt door
zware sneeuwwolken. (111)
2071
De wolken schuiven daar over elkaar heen als
gloeiende platen ijzer. (118)
2072
Er trekt sigaretterook langs als wolken die hun
schaduw over de sneeuw laten glijden. (125)
2073
Tussen vale wolken zijn fluweelzwarte plekken met
ontelbare lichte gaatjes als carbonpapier dat te lang gebruikt is. (152)
2074
Ik heb al zoveel vergif in mijn lichaam, dat ik het gevoel
heb of het plafond tegen de wolken komt. (165)
