wolkenfragmenten uit Paula Hawkins, Het meisje in de trein
2634
Het wordt een mooi weekend, zeggen
ze. Zonneschijn, wolkeloze luchten. (13)
2635
Zonneschijn, wolkeloze
luchten, niemand om mee te spelen, niets omhanden. (13)
2636
Het is bewolkt, het weer is
omgeslagen, de lucht is loodgrijs.
(104)
2637
De wolken die er vanochtend
zo dreigend uitzagen, zijn dat de hele dag blijven doen, ze werden steeds
dikker en zwarter, tot het vanavond moessonachtig begon te stortregenen,
precies op het moment dat kantoormensen naar buiten kwamen en het spitsuur in
volle hevigheid losbarstte, met als gevolg verstopte straten en metro-ingangen
die vol stonden met mensen die hun paraplu openden of sloten. (105)
2638
Het is opgehouden met regenen en de
zon breekt bijna door een dikke, witte wolk. (194)
2639
De zon glijdt achter een wolk,
ik krijg het koud en voel me verlamd bij de ingang van de tunnel, niet in staat
om nog een stap te verzetten. (257)
2640
Het licht was prachtig, een rijke,
oranje gloed die het huis vervulde en plotseling blauwgrijs werd toen de zon
achter een wolk verdween. (261-262)
2641
Het lijkt wel of er wolken
langs de hemel jagen, nu eens donker, dan weer licht. (343)
